پوشیدن کفش اسپرت زنانه نایک از عوامل موثر در کاهش استرس دانش آموزان

از آنجایی که انتخاب مواد کفش اسپرت زنانه نایک تأثیر عمده‌ای بر تولید و اتلاف گرما و رطوبت در کل پا دارد، تعداد زیادی کار تحقیقاتی در مورد پاسخ‌های تنظیم حرارتی و ارتباط آنها با طراحی و مواد کفش انجام شده است.

Wrobel و همکاران مطالعه ای بر روی مواد کفی انجام داد و دریافت که افزایش دما در قسمت جلویی و میانی پا را می توان با استفاده از کفی های مداخله ای ساخته شده از ترکیبات مختلف پلی اتیلن، پلی پروپیلن، اتیلن وینیل استات و مواد پلی اورتان به طور قابل توجهی کاهش داد.

همچنین دریافت که کفش های محافظ برای آتش نشانان ساخته شده از چرم باعث افزایش دمای پوست پا در مقایسه با کفش های ساخته شده از لاستیک نیتریل می شود که منجر به رطوبت نسبی بالاتر (RH) در داخل کفش می شود.

تولید عرق دوندگان زن جوان که با پاهای برهنه خود می دوند، 22 درصد بیشتر از پوشیدن کفش هایی با رویه مشبک است. با این وجود دمای پوست پا در شرایط کفش پا در حین دویدن با چگالی کم افزایش یافت.

استفاده از کفش‌های مخصوص دویدن با ساختار رویه مشبک کمتر منجر به دما و رطوبت بالا در داخل کفش می‌شود که در مقایسه با پوشیدن کفش‌هایی با رویه مشبک نفوذپذیرتر می‌تواند در حین دویدن ناراحت‌کننده‌تر باشد.

کفش‌هایی که از چرم طبیعی ساخته شده‌اند نسبت به کفش‌هایی که از چرم مصنوعی برای تمام قسمت‌های پا ساخته شده‌اند، رطوبت مطلق کمتری در داخل کفش دارند.

با این حال مطالعات قبلی تنها بر روی تغییرات دما و رطوبت پا در بزرگسالان جوان متمرکز شده‌اند اما نیازهای ویژه سالمندان به کفش را نادیده گرفته‌اند.

پاسخ گیرنده های حرارتی پوست به گرما و عملکرد تنظیم کننده حرارت هر دو با افزایش سن بدتر می شوند. از این رو، افراد مسن تر نسبت به پاسخ های حرارتی حساسیت کمتری دارند.

به ویژه هنگام انجام فعالیت های فیزیکی در محیط های با دمای بالاتر.  در مقایسه با بزرگسالان جوان، افراد مسن هنگام قرار گرفتن در معرض بار گرما در طول قرار گرفتن در معرض گرما منفعل و فعالیت بدنی، گرمای بدن بیشتری ذخیره می کنند.

آنها همچنین دارای نرخ تعریق موضعی و بدن پایین تر و آستانه دمای مرکزی تاخیری برای شروع تعریق هستند، بنابراین منجر به دمای مرکزی بالاتر و جریان خون محیطی کمتری می شود که سرعت انتقال گرما به سطح را محدود می کند.

پوست با دمای پوست کمتر افزایش می‌یابد و کارایی کمتری در تعریق و تبخیر حرارتی دارد.

در طول فعالیت های روزانه، ترکیب دمای بالا و تعریق داخل کفش نه تنها منجر به احساس ناراحتی در پا می شود بلکه باعث رشد میکروارگانیسم هایی مانند قارچ ها و باکتری ها می شود و منجر به خطر بالای عفونت، بیماری های مزمن پا و کچلی پا می شود.