باید گفت ساکاریدها حلالیت در آب، توانایی ضخیم شدن، ژل شدن و پایداری ژل، قابلیت تثبیت ژل، تثبیت کننده بین امولسیونی، سایر امولسیون های هیدروکلوئیدی مقاومت در برابر میکروارگانیسم‌ها و آنزیم‌ها است.
همچنین توانایی ایجاد حس، نقش اصلی را در تولید سس‌ها، سس‌ها، سس پستو زر ماکارون و غیره ایفا می‌کند. مهمترین خواص عملکردی در زیر توضیح داده شده است.
حلالیت در آب تعریف حلالیت آن را به عنوان توانایی تشکیل سیستم های پراکنده یا کلوئیدی در آب و همچنین تشکیل محلول های آبی توصیف می کند.
پلیمرهای با وزن مولکولی بالا توانایی تشکیل به اصطلاح “کلوئیدهای مولکولی” را دارند که نمایانگر سیستم‌های همگن هستند.
حلالیت به اندازه پلیمر، پیکربندی خاص و بار الکتریکی آن بستگی دارد. صمغ گوار، صمغ ملخ، صمغ زانتان ظرفیت اتصال نسبتاً بالایی در آب و ویسکوزیته بالای محلول های آبی دارند.
در نتیجه آنها به سرعت متورم می شوند و به اصطلاح “چشم ماهی” تولید می کنند. که نیاز به درمان فشرده تری دارند. بقیه، مانند به عنوان مثال صمغ عربی یا کربوکسی متیل سلولز حتی در آب سرد به راحتی قابل حل هستند.
برعکس، نشاسته های بومی در آب سرد نامحلول هستند، اما در آب گرم متورم می شوند و تا حدی با تصفیه آب گرم حل می شوند.
نشاسته‌های اصلاح‌شده، بسته به اصلاح، ویژگی‌های متفاوتی از خود نشان می‌دهند. توانایی ضخیم‌سازی توانایی ضخیم‌شدن تشکیل سوسپانسیون‌ها، محلول‌ها و مخلوط‌ها از این واقعیت ناشی می‌شود که محلول‌ها یا کلوئیدی سوپانسیون هیدروئیدی، غیر تشعشع هیدروئیدی، و غیرهیدرومرئی هستند.
بسته به تنش برشی خواص ضخیم شدن هیدروکلوئیدها به شکل گرانروی محلول های آبی یا سوسپانسیون های کلوئیدی در شرایط مشخصی از قبیل غلظت، pH، دما، قدرت یونی و غیره نشان داده می شود.
آنها می توانند در غلظت های کمتر مورد استفاده قرار گیرند. به طور کلی تحت عنوان ژل کردن چنین فرآیندی درک می شود که منجر به انتقال سل یا محلول مولکولی بالا به ژل یا سیستم ارکلوئیدی می شود و در نتیجه توانایی جریان خود را از دست می دهد.
بدون دیدگاه